2:1 Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

2:2 De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

2:3 Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

2:4 Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

2:5 Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

2:6 Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

2:7 Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

2:8 Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

2:9 Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

2:10 Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

2:11 Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.