5:1 Öldungana yšar į mešal įminni ég, sem einnig er öldungur og vottur pķsla Krists og einnig mun fį hlutdeild ķ žeirri dżrš, sem opinberuš mun verša:

5:2 Veriš hiršar žeirrar hjaršar, sem Guš hefur fališ yšur. Gętiš hennar ekki af naušung, heldur af fśsu geši, aš Gušs vilja, ekki sakir vansęmilegs įvinnings, heldur af įhuga.

5:3 Žér skuluš eigi drottna yfir söfnušunum, heldur vera fyrirmynd hjaršarinnar.

5:4 Žį munuš žér, žegar hinn ęšsti hiršir birtist, öšlast žann dżršarsveig, sem aldrei fölnar.

5:5 Og žér, yngri menn, veriš öldungunum undirgefnir og skrżšist allir lķtillętinu hver gagnvart öšrum, žvķ aš ,,Guš stendur gegn dramblįtum, en aušmjśkum veitir hann nįš``.

5:6 Aušmżkiš yšur žvķ undir Gušs voldugu hönd, til žess aš hann į sķnum tķma upphefji yšur.

5:7 Varpiš allri įhyggju yšar į hann, žvķ aš hann ber umhyggju fyrir yšur.

5:8 Veriš algįšir, vakiš. Óvinur yšar, djöfullinn, gengur um sem öskrandi ljón, leitandi aš žeim, sem hann geti gleypt.

5:9 Standiš gegn honum, stöšugir ķ trśnni, og vitiš, aš bręšur yšar um allan heim verša fyrir sömu žjįningum.

5:10 En Guš allrar nįšar, sem hefur kallaš yšur ķ Kristi til sinnar eilķfu dżršar, mun sjįlfur, er žér hafiš žjįšst um lķtinn tķma, fullkomna yšur, styrkja og öfluga gjöra.

5:11 Hans er mįtturinn um aldir alda. Amen.

5:12 Meš hjįlp Silvanusar, hins trśa bróšur, ķ mķnum augum, hef ég stuttlega ritaš yšur žetta til žess aš minna į og vitna hįtķšlega, aš žetta er hin sanna nįš Gušs. Standiš stöšugir ķ henni.