12:1 Og mundu eftir skapara žķnum į unglingsįrum žķnum, įšur en vondu dagarnir koma og žau įrin nįlgast, er žś segir um: ,,Mér lķka žau ekki`` _

12:2 įšur en sólin myrkvast og ljósiš og tungliš og stjörnurnar, og įšur en skżin koma aftur eftir regniš _

12:3 žį er žeir skjįlfa, sem hśssins geyma, og sterku mennirnir verša bognir og kvarnarstślkurnar hafast ekki aš, af žvķ aš žęr eru oršnar fįar, og dimmt er oršiš hjį žeim, sem lķta śt um gluggana,

12:4 og dyrunum śt aš götunni er lokaš, og hįvašinn ķ kvörninni minnkar, og menn fara į fętur viš fuglskvak, en allir söngvarnir verša lįgvęrir,

12:5 žį menn eru hręddir viš hęšir og sjį skelfingar į veginum, og žegar möndlutréš stendur ķ blóma og engispretturnar dragast įfram og kaper-ber hrķfa ekki lengur, žvķ aš mašurinn fer burt til sķns eilķfšar-hśss og grįtendurnir ganga um strętiš _

12:6 įšur en silfuržrįšurinn slitnar og gullskįlin brotnar og skjólan mölvast viš lindina og hjóliš brotnar viš brunninn

12:7 og moldin hverfur aftur til jaršarinnar, žar sem hśn įšur var, og andinn til Gušs, sem gaf hann.

12:8 Aumasti hégómi, segir prédikarinn, allt er hégómi!

12:9 En auk žess sem prédikarinn var spekingur, mišlaši hann og mönnum žekkingu og rannsakaši og kynnti sér og samdi mörg spakmęli.

12:10 Prédikarinn leitašist viš aš finna fögur orš, og žaš sem hann hefir skrifaš ķ einlęgni, eru sannleiksorš.

12:11 Orš spekinganna eru eins og broddar og kjarnyršin eins og fastreknir naglar _ žau eru gefin af einum hirši.

12:12 Og enn fremur, sonur minn, žżšstu višvaranir. Aš taka saman margar bękur, į žvķ er enginn endir, og mikil bókišn žreytir lķkamann.