7:1 Hversu fagrir eru fćtur ţínir í ilskónum, ţú höfđingjadóttir! Ávali mjađma ţinna er eins og hálsmen, handaverk listasmiđs,

7:2 skaut ţitt kringlótt skál, er eigi má skorta vínblönduna, kviđur ţinn hveitibingur, kringsettur liljum,

7:3 brjóst ţín eins og tveir rádýrskálfar, skóggeitar-tvíburar.

7:4 Háls ţinn er eins og fílabeinsturn, augu ţín sem tjarnir hjá Hesbon, viđ hliđ Batrabbím, nef ţitt eins og Líbanonsturninn, sem veit ađ Damaskus.

7:5 Höfuđiđ á ţér er eins og Karmel og höfuđhár ţitt sem purpuri, konungurinn er fjötrađur af lokkunum.

7:6 Hversu fögur ertu og hversu yndisleg ertu, ástin mín, í yndisnautnunum.

7:7 Vöxtur ţinn líkist pálmaviđ og brjóst ţín vínberjum.

7:8 Ég hugsa: Ég verđ ađ fara upp í pálmann, grípa í greinar hans. Ó, ađ brjóst ţín mćttu líkjast berjum vínviđarins og ilmurinn úr nefi ţínu eplum,

7:9 og gómur ţinn góđu víni, sem unnusta mínum rennur liđugt niđur, líđandi yfir varir og tennur.

7:10 Ég heyri unnusta mínum, og til mín er löngun hans.

7:11 Kom, unnusti minn, viđ skulum fara út á víđan vang, hafast viđ međal kypurblómanna.

7:12 Viđ skulum fara snemma upp í víngarđana, sjá, hvort vínviđurinn er farinn ađ bruma, hvort blómin eru farin ađ ljúkast upp, hvort granateplatrén eru farin ađ blómgast. Ţar vil ég gefa ţér ást mína.