16:1 Þá svaraði Job og sagði:

16:2 Ég hefi heyrt nóg af slíku, hvimleiðir huggarar eruð þér allir saman.

16:3 Er orðavindurinn nú á enda? eða hvað knýr þig til andsvara?

16:4 Ég gæti líka talað eins og þér, ef þér væruð í mínum sporum, gæti spunnið saman ræður gegn yður og hrist yfir yður höfuðið,

16:5 ég gæti styrkt yður með munni mínum, og meðaumkun vara minna mundi lina þjáning yðar.

16:6 Þótt ég tali, þá linar ekki kvöl mína, og gjöri ég það ekki, hvaða létti fæ ég þá?

16:7 Miklu fremur hefir Guð nú örþreytt mig, _ þú hefir eytt öllu ættliði mínu,

16:8 hefir hremmt mig, og það er vitni í móti mér. Sjúkdómur minn rís í gegn mér, ákærir mig upp í opið geðið.

16:9 Reiði hans slítur mig sundur og ofsækir mig, hann nístir tönnum í móti mér, andstæðingur minn hvessir á mig augun.

16:10 Þeir glenna upp ginið í móti mér, löðrunga mig til háðungar, allir saman gjöra þeir samtök í móti mér.

16:11 Guð gefur mig á vald ranglátra og varpar mér í hendur óguðlegra.

16:12 Ég lifði áhyggjulaus, þá braut hann mig sundur, hann þreif í hnakkann á mér og molaði mig sundur og reisti mig upp sér að skotspæni.

16:13 Skeyti hans fljúga kringum mig, vægðarlaust sker hann sundur nýru mín, hellir galli mínu á jörðu.

16:14 Hann brýtur í mig skarð á skarð ofan og gjörir áhlaup á mig eins og hetja.

16:15 Ég hefi saumað sekk um hörund mitt og stungið horni mínu ofan í moldina.

16:16 Andlit mitt er þrútið af gráti, og svartamyrkur hvílir yfir hvörmum mínum,

16:17 þótt ekkert ranglæti sé í hendi minni og bæn mín sé hrein.

16:18 Jörð, hyl þú eigi blóð mitt, og kvein mitt finni engan hvíldarstað!

16:19 En sjá, á himnum er vottur minn og vitni mitt á hæðum.

16:20 Vinir mínir gjöra gys að mér _ til Guðs lítur auga mitt grátandi,

16:21 að hann láti manninn ná rétti sínum gagnvart Guði og skeri úr milli mannsins og vinar hans.