41:1 Getur þú veitt krókódílinn á öngul, getur þú heft tungu hans með snæri?

41:2 Dregur þú seftaug gegnum nasir hans og rekur þú krók gegnum kjálka honum?

41:3 Ætli hann beri fram fyrir þig margar auðmjúkar bænir eða mæli til þín blíðum orðum?

41:4 Mun hann gjöra við þig sáttmála, svo að þú takir hann að ævinlegum þræli?

41:5 Munt þú leika þér að honum eins og litlum fugli og getur þú bundið hann fastan fyrir smámeyjar þínar?

41:6 Manga fiskveiðafélagar um hann, skipta þeir honum meðal kaupmanna?

41:7 Getur þú fyllt húð hans broddum og haus hans skutlum?

41:8 Legg hönd þína á hann _ hugsaðu þér, hvílík viðureign! Þú gjörir það ekki aftur.

41:9 Já, von mannsins bregst, hann fellur þegar flatur fyrir sjóninni einni saman.

41:10 Enginn er svo fífldjarfur, að hann þori að egna hann, _ og hver er þá sá, er þori að ganga fram fyrir mitt auglit?

41:11 Hver hefir að fyrra bragði gefið mér, svo að ég ætti að endurgjalda? Allt sem undir himninum er, það er mitt!

41:12 Ég vil ekki þegja um limu hans, né um styrkleik og fegurð vaxtar hans.

41:13 Hver hefir flett upp skjaldkápu hans að framan, hver fer inn undir tvöfaldan tanngarð hans?

41:14 Hver hefir opnað hliðin að gini hans? Ógn er kringum tennur hans.

41:15 Tignarprýði eru skjaldaraðirnar, lokaðar með traustu innsigli.

41:16 Hver skjöldurinn liggur fast að öðrum, ekkert loft kemst á milli þeirra.

41:17 Þeir eru fastir hver við annan, eru svo samfelldir, að þeir verða eigi skildir sundur.

41:18 Þegar hann hnerrar, standa ljósgeislar úr nösum hans, og augu hans eru sem brágeislar morgunroðans.

41:19 Úr gini hans standa blys, eldneistar ganga fram úr honum.

41:20 Úr nösum hans stendur eimur, eins og upp úr sjóðandi potti, sem kynt er undir með sefgrasi.

41:21 Andi hans kveikir í kolum, og logi stendur úr gini hans.

41:22 Kraftur situr á hálsi hans, og angist stökkur á undan honum.

41:23 Vöðvar holds hans loða fastir við, eru steyptir á hann og hreyfast ekki.

41:24 Hjarta hans er hart sem steinn, já, hart sem neðri kvarnarsteinn.

41:25 Þegar hann stökkur upp, skelfast kapparnir, þeir verða ringlaðir af hræðslu.

41:26 Ráðist einhver að honum með sverði, þá vinnur það eigi á, eigi heldur lensa, skotspjót eða ör.

41:27 Hann metur járnið sem strá, eirinn sem maðksmoginn við.

41:28 Eigi rekur örin hann á flótta, slöngusteinarnir verða hálmur fyrir honum.

41:29 Kylfur metur hann sem hálmstrá, og að hvin spjótsins hlær hann.

41:30 Neðan á honum eru oddhvöss brot, hann markar för í aurinn sem för eftir þreskisleða.

41:31 Hann lætur vella í djúpinu sem í potti, gjörir hafið eins og smyrslaketil.

41:32 Aftur undan honum er ljósrák, ætla mætti, að sjórinn væri silfurhærur.

41:33 Enginn er hans maki á jörðu, hans sem skapaður er til þess að kunna ekki að hræðast.