102:1 Bæn hrjáðs manns, þá er hann örmagnast og úthellir kveini sínu fyrir Drottni.

102:2 Drottinn, heyr þú bæn mína og hróp mitt berist til þín.

102:3 Byrg eigi auglit þitt fyrir mér, þegar ég er í nauðum staddur, hneig að mér eyra þitt, þegar ég kalla, flýt þér að bænheyra mig.

102:4 Því að dagar mínir hverfa sem reykur, bein mín brenna sem eldur.

102:5 Hjarta mitt er mornað og þornað sem gras, því að ég gleymi að neyta brauðs míns.

102:6 Sakir kveinstafa minna er ég sem skinin bein.

102:7 Ég líkist pelíkan í eyðimörkinni, er sem ugla í rústum.

102:8 Ég ligg andvaka og styn eins og einmana fugl á þaki.

102:9 Daginn langan smána óvinir mínir mig, fjandmenn mínir formæla með nafni mínu.

102:10 Ég et ösku sem brauð og blanda drykk minn tárum

102:11 sakir reiði þinnar og bræði, af því að þú hefir tekið mig upp og varpað mér burt.

102:12 Dagar mínir eru sem hallur skuggi, og ég visna sem gras.

102:13 En þú, Drottinn, ríkir að eilífu, og nafn þitt varir frá kyni til kyns.

102:14 Þú munt rísa upp til þess að miskunna Síon, því að tími er kominn til þess að líkna henni, já, stundin er komin.

102:15 Þjónar þínir elska steina hennar og harma yfir öskuhrúgum hennar.

102:16 Þá munu þjóðirnar óttast nafn Drottins og allir konungar jarðarinnar dýrð þína,

102:17 því að Drottinn byggir upp Síon og birtist í dýrð sinni.

102:18 Hann snýr sér að bæn hinna nöktu og fyrirlítur eigi bæn þeirra.

102:19 Þetta skal skráð fyrir komandi kynslóð, og þjóð, sem enn er ósköpuð, skal lofa Drottin.

102:20 Því að Drottinn lítur niður af sínum helgu hæðum, horfir frá himni til jarðar

102:21 til þess að heyra andvarpanir bandingjanna og leysa börn dauðans,

102:22 að þau mættu kunngjöra nafn Drottins í Síon og lofstír hans í Jerúsalem,

102:23 þegar þjóðirnar safnast saman og konungsríkin til þess að þjóna Drottni.

102:24 Hann hefir bugað kraft minn á ferð minni, stytt daga mína.

102:25 Ég segi: Guð minn, tak mig eigi burt á miðri ævinni. Ár þín vara frá kyni til kyns.

102:26 Í öndverðu grundvallaðir þú jörðina, og himnarnir eru verk handa þinna.

102:27 Þeir líða undir lok, en þú varir. Þeir fyrnast sem fat, þú skiptir þeim sem klæðum, og þeir hverfa.

102:28 En þú ert hinn sami, og þín ár fá engan enda.