42:1 Til söngstjórans. Kóraítamaskíl.

42:2 Eins og hindin, sem þráir vatnslindir, þráir sál mín þig, ó Guð.

42:3 Sál mína þyrstir eftir Guði, hinum lifanda Guði. Hvenær mun ég fá að koma og birtast fyrir augliti Guðs?

42:4 Tár mín urðu fæða mín dag og nótt, af því menn segja við mig allan daginn: ,,Hvar er Guð þinn?``

42:5 Um það vil ég hugsa og úthella sál minni, sem í mér er, hversu ég gekk fram í mannþrönginni, leiddi þá til Guðs húss með fagnaðarópi og lofsöng, með hátíðaglaumi.

42:6 Hví ert þú beygð, sál mín, og ólgar í mér? Vona á Guð, því að enn mun ég fá að lofa hann, hjálpræði auglitis míns og Guð minn.

42:7 Guð minn, sál mín er beygð í mér, fyrir því vil ég minnast þín frá Jórdan- og Hermonlandi, frá litla fjallinu.

42:8 Eitt flóðið kallar á annað, þegar fossar þínir duna, allir boðar þínir og bylgjur ganga yfir mig.

42:9 Um daga býður Drottinn út náð sinni, og um nætur syng ég honum ljóð, bæn til Guðs lífs míns.

42:10 Ég mæli til Guðs: ,,Þú bjarg mitt, hví hefir þú gleymt mér? hví verð ég að ganga harmandi, kúgaður af óvinum?``

42:11 Háð fjandmanna minna er sem rotnun í beinum mínum, er þeir segja við mig allan daginn: ,,Hvar er Guð þinn?``