6:1 Þá svaraði Job og sagði:

6:2 Ó að gremja mín væri vegin og ógæfa mín lögð á vogarskálar!

6:3 Hún er þyngri en sandur hafsins, fyrir því hefi ég eigi taumhald á tungu minni.

6:4 Því að örvar hins Almáttka sitja fastar í mér, og andi minn drekkur í sig eitur þeirra. Ógnir Guðs steðja að mér.

6:5 Rymur skógarasninn yfir grængresinu, eða öskrar nautið yfir fóðri sínu?

6:6 Verður hið bragðlausa etið saltlaust, eða er gott bragð að hvítunni í egginu?

6:7 Matur minn fær mér ógleði, mig velgir við að snerta hann.

6:8 Ó að ósk mín uppfylltist, og Guð léti von mína rætast!

6:9 Ég vildi að Guði þóknaðist að merja mig sundur, rétta út höndina og skera lífsþráð minn sundur!

6:10 Þá væri það þó enn huggun mín _ og ég skyldi hoppa af gleði í vægðarlausri kvölinni _ að ég hefi aldrei afneitað orðum hins Heilaga.

6:11 Hver er kraftur minn, að ég skyldi þreyja, og hver verða endalok mín, að ég skyldi vera þolinmóður?

6:12 Er þá kraftur minn kletta kraftur, eða er líkami minn af eiri?

6:13 Er ég ekki með öllu hjálparvana og öll frelsun frá mér hrakin?

6:14 Hrelldur maður á heimting á meðaumkun hjá vini sínum, enda þótt hann hætti að óttast hinn Almáttka.

6:15 Bræður mínir brugðust eins og lækur, eins og farvegur lækja, sem flóa yfir,

6:16 sem gruggugir eru af ís og snjórinn hverfur ofan í.

6:17 Jafnskjótt og þeir bakast af sólinni, þorna þeir upp, þegar hitnar, hverfa þeir burt af stað sínum.

6:18 Kaupmannalestirnar beygja af leið sinni, halda upp í eyðimörkina og farast.

6:19 Kaupmannalestir frá Tema skyggndust eftir þeim, ferðamannahópar frá Saba reiddu sig á þá.

6:20 Þeir urðu sér til skammar fyrir vonina, þeir komu þangað og urðu sneyptir.

6:21 Þannig eruð þér nú orðnir fyrir mér, þér sáuð skelfing og skelfdust.

6:22 Hefi ég sagt: ,,Færið mér eitthvað og borgið af eigum yðar fyrir mig,

6:23 frelsið mig úr höndum óvinarins og leysið mig undan valdi kúgarans``?

6:24 Fræðið mig, og ég skal þegja, og sýnið mér, í hverju mér hefir á orðið.

6:25 Hversu áhrifamikil eru einlægninnar orð, en hvað sanna átölur yðar?

6:26 Hafið þér í hyggju að ásaka orð? Ummæli örvilnaðs manns hverfa út í vindinn.

6:27 Þér munduð jafnvel hluta um föðurleysingjann og selja vin yðar.

6:28 Og nú _ ó að yður mætti þóknast að líta á mig, ég mun vissulega ekki ljúga upp í opið geðið á yður.

6:29 Snúið við, fremjið eigi ranglæti, já, snúið við, enn þá hefi ég rétt fyrir mér.