18:1 Sérlyndur maður fer að sínum munum, hann illskast við öllu, sem hyggilegt er.

18:2 Heimskinginn hefir engar mætur á hyggindum, heldur á því að gjöra kunnar hugsanir sínar.

18:3 Þar sem hinn óguðlegi kemur, þar kemur og fyrirlitning, og með smáninni kemur skömm.

18:4 Djúp vötn eru orð af manns munni, lind viskunnar er sem rennandi lækur.

18:5 Það er ekki rétt að draga taum hins óguðlega, að halla rétti hins saklausa í dómi.

18:6 Varir heimskingjans valda deilum, og munnur hans kallar á högg.

18:7 Munnur heimskingjans verður honum að tjóni, og varir hans eru snara fyrir líf hans.

18:8 Orð rógberans eru eins og sælgæti, og þau læsa sig inn í innstu fylgsni hjartans.

18:9 Sá sem tómlátur er í verki sínu, er skilgetinn bróðir eyðsluseggsins.

18:10 Nafn Drottins er sterkur turn, þangað hleypur hinn réttláti og er þar óhultur.

18:11 Auður ríks manns er honum öflugt vígi og ókleifur múrveggur í sjálfs hans ímyndun.

18:12 Ofmetnaður hjartans er undanfari falls, en auðmýkt er undanfari virðingar.

18:13 Svari einhver áður en hann heyrir, þá er honum það flónska og skömm.

18:14 Hugrekki mannsins heldur honum uppi í sjúkdómi hans, en dapurt geð, hver fær borið það?

18:15 Hjarta hins hyggna aflar sér þekkingar, og eyra hinna vitru leitar þekkingar.

18:16 Gjöf sem maður gefur, rýmir til fyrir honum og leiðir hann fram fyrir stórmenni.

18:17 Hinn fyrri sýnist hafa á réttu að standa í þrætumáli sínu, en síðan kemur mótpartur hans og rannsakar röksemdir hans.

18:18 Hlutkestið gjörir enda á deilum og sker úr milli sterkra.

18:19 Erfiðara er að ávinna svikinn bróður en að vinna rammbyggða borg, og deilur slíkra manna eru sem slagbrandar fyrir hallardyrum.

18:20 Kviður mannsins mettast af ávexti munns hans, af gróðri varanna mettast hann.

18:21 Dauði og líf eru á tungunnar valdi, og sá sem hefir taum á henni, mun eta ávöxt hennar.

18:22 Sá sem eignast konu, eignast gersemi, og hlýtur náðargjöf af Drottni.

18:23 Hinn fátæki mælir bljúgum bænarorðum, en hinn ríki svarar með hörku.