5:1 Son minn, gef gaum að speki minni, hneig eyra þitt að hyggindum mínum,

5:2 til þess að þú megir varðveita mannvit og varir þínar geymi þekkingu.

5:3 Því að hunangsseimur drýpur af vörum lauslátrar konu, og gómur hennar er hálli en olía.

5:4 En að síðustu er hún beiskari en malurt, beitt eins og tvíeggjað sverð.

5:5 Fætur hennar ganga niður til dauðans, spor hennar liggja til Heljar.

5:6 Til þess að hún hitti ekki leið lífsins, eru brautir hennar á reiki, og hún veit ekki hvert hún fer.

5:7 Heyrið mig því, synir, og víkið eigi frá orðum munns míns.

5:8 Legg leið þína langt frá henni og kom þú ekki nálægt húsdyrum hennar,

5:9 svo að þú gefir ekki öðrum æskublóma þinn og ár þín grimmum manni,

5:10 svo að útlendir menn mettist ekki af eigum þínum og aflafé þitt lendi ekki í annarlegu húsi,

5:11 og þú andvarpir að lokum, þá er líkami þinn og hold veslast upp,

5:12 og segir: ,,Hversu hefi ég hatað aga og hjarta mitt fyrirlitið umvöndun!

5:13 að ég skyldi ekki hlýða raustu kennara minna og hneigja eyra mitt til þeirra, er fræddu mig!

5:14 Við sjálft lá, að ég hefði ratað í mestu ógæfu á miðju dómþingi safnaðarins.``

5:15 Drekk þú vatn úr vatnsþró þinni og rennandi vatn úr brunni þínum.

5:16 Eiga lindir þínar að flóa út á götuna, lækir þínir út á torgin?

5:17 Þér einum skulu þær tilheyra og engum óviðkomandi með þér.

5:18 Uppspretta þín sé blessuð, og gleð þig yfir festarmey æsku þinnar,

5:19 elsku-hindinni, yndis-gemsunni. Brjóst hennar gjöri þig ætíð drukkinn, og ást hennar fjötri þig ævinlega.

5:20 En hví skyldir þú, son minn, láta léttúðarkonu töfra þig, og faðma barm lauslátrar konu?

5:21 Því að vegir sérhvers manns blasa við Drottni, og allar brautir hans gjörir hann sléttar.

5:22 Misgjörðir hins óguðlega fanga hann, og hann verður veiddur í snörur synda sinna.