7:1 Davíðssálmur, er hann kvað fyrir Drottni sakir Kús Benjamíníta.

7:2 Drottinn, Guð minn, hjá þér leita ég hælis, hjálpa mér undan öllum ofsækjendum mínum og bjarga mér,

7:3 svo að þeir rífi mig ekki í sundur eins og ljón, tæti mig í sundur og enginn bjargi mér.

7:4 Drottinn, Guð minn, hafi ég gjört þetta: sé ranglæti í höndum mínum,

7:5 hafi ég illt gjört þeim er lifðu í friði við mig, eða gjört fjandmönnum mínum mein að ástæðulausu,

7:6 þá elti mig óvinur minn og nái mér, troði líf mitt til jarðar og varpi sæmd minni í duftið. [Sela]

7:7 Rís þú upp, Drottinn, í reiði þinni, hef þig gegn ofsa fjandmanna minna og vakna mér til hjálpar, þú sem hefir fyrirskipað réttan dóm.

7:8 Söfnuður þjóðanna umkringi þig, og tak þú sæti uppi yfir honum á hæðum.

7:9 Þú Drottinn, sem dæmir þjóðirnar, lát mig ná rétti mínum, Drottinn, samkvæmt réttlæti mínu og ráðvendni.

7:10 Lát endi á verða illsku óguðlegra, en styrk hina réttlátu, þú, sem rannsakar hjörtun og nýrun, réttláti Guð!

7:11 Guð heldur skildi fyrir mér, hann hjálpar hinum hjartahreinu.

7:12 Guð er réttlátur dómari, hann reiðist illskunni dag hvern.

7:13 Vissulega hvetur hinn óguðlegi aftur sverð sitt, bendir boga sinn og leggur til hæfis,

7:14 en sjálfum sér hefir hann búið hin banvænu vopn, skotið brennandi örvum.

7:15 Já, hann getur illsku, er þungaður af ranglæti og elur tál.

7:16 Hann gróf gröf og gjörði hana djúpa, en sjálfur fellur hann í gryfjuna er hann gjörði.

7:17 Ranglæti hans kemur sjálfum honum í koll, og ofbeldi hans fellur í höfuð honum sjálfum.