77:1 Til söngstjórans. Fyrir Jedútún. Asafs-sálmur.

77:2 Ég kalla til Guðs og hrópa, kalla til Guðs, að hann megi heyra til mín.

77:3 Þegar ég er í nauðum, leita ég Drottins, rétti út hendur mínar um nætur og þreytist ekki, sál mín er óhuggandi.

77:4 Ég minnist Guðs og kveina, ég styn, og andi minn örmagnast. [Sela]

77:5 Þú heldur uppi augnalokum mínum, mér er órótt og ég má eigi mæla.

77:6 Ég íhuga fyrri daga, ár þau sem löngu eru liðin,

77:7 ég minnist strengjaleiks míns um nætur, ég hugleiði í hjarta mínu, og andi minn rannsakar.

77:8 Mun Drottinn þá útskúfa um eilífð og aldrei framar vera náðugur?

77:9 Er miskunn hans lokið um eilífð, fyrirheit hans þrotin um aldir alda?

77:10 Hefir Guð gleymt að sýna líkn, byrgt miskunn sína með reiði? [Sela]

77:11 Þá sagði ég: ,,Þetta er kvöl mín, að hægri hönd Hins hæsta hefir brugðist.``

77:12 Ég víðfrægi stórvirki Drottins, ég vil minnast furðuverka þinna frá fyrri tíðum,

77:13 ég íhuga allar athafnir þínar, athuga stórvirki þín.

77:14 Guð, helgur er vegur þinn, hver er svo mikill Guð sem Drottinn?

77:15 Þú ert Guð, sá er furðuverk gjörir, þú hefir kunngjört mátt þinn meðal þjóðanna.

77:16 Með máttugum armlegg frelsaðir þú lýð þinn, sonu Jakobs og Jósefs. [Sela]

77:17 Vötnin sáu þig, ó Guð, vötnin sáu þig og skelfdust, og undirdjúpin skulfu.

77:18 Vatnið streymdi úr skýjunum, þrumuraust drundi úr skýþykkninu, og örvar þínar flugu.

77:19 Reiðarþrumur þínar kváðu við, leiftur lýstu um jarðríki, jörðin skalf og nötraði.

77:20 Leið þín lá gegnum hafið, stígar þínir gegnum mikil vötn, og spor þín urðu eigi rakin.